Не ви допада? Няма проблеми! При нас имате възможност за връщане в рамките на 30 дни
Няма да сбъркате с подаръчен ваучер. Получателят може да избере нещо от нашия асортимент с подаръчен ваучер.
30 дни за връщане на стоката
Jak poradzic sobie z niemozliwa do przepracowania strata? Jak zamieszkac w terazniejszosci? Jak poczuc sie u siebie wsrod ruin i grobow? Te trzy pytania (o podmiot, doswiadczenie czasu oraz przestrzen) okazaly sie kluczowe w romantycznym mysleniu o elegii. W pierwszej polowie XIX wieku w calej Europie elegia przestala byc postrzegana jako gatunek posiadajacy jasne wyznaczniki formalne. Romantycy chetniej mowili o elegijnosci, definiujac ja jako szczegolny sposob postrzegania i odczuwania swiata. Co wiecej, byli przekonani, ze elegijnosc jest rewersem sielskosci. Ta ostatnia nie mozna sie zas zachwycac, wyzbywszy sie obawy przed jej utrata. Poeci usilowali uchwycic to zjawisko, siegajac po topike wyrastajaca z tradycji pastoralnej. Swiadomosc elegijna jest zatem wyrazem przeswiadczenia, ze literatura to zapis zmagan z zyciem, ktore - pomimo sekretnych pragnien i projektow - zawsze zawodzi nasze oczekiwania oraz odziera rzeczywistosc ze zludzen, w ktorych istnienie chcielibysmy wierzyc.