Mlodzi emeryci w Polsce

W Polsce proces starzenia sie ludnosci postepuje bardzo szybko, co zmienia ksztalt "polskiej kultury starosci". Na potrzeby niniejszej ksiazki termin ten definiujemy jako zestaw norm i praktyk spoleczno-kulturowych - realizowanych zarowno przez osoby starsze, jak i osoby mlode wobec osob starszych - szczegolnie istotnych na dalszych etapach zycia. W naszych badaniach skoncentrowalismy sie na "mlodych" emerytach, a wiec takich, ktorzy formalnie przeszli na emeryture w okresie ostatnich pieciu lat. Ich doswiadczenie emerytury jest wiec krotkie, mozna powiedziec, ze sa w fazie przejsciowej pomiedzy kolejnymi etapami zycia - pomiedzy pozna dorosloscia a staroscia. Ale jest to okres kluczowy, jezeli chcemy gruntownie poznac doswiadczenie starzenia sie i uchwycic bieg zycia jednostki w calej jego zlozonosci. Przejscie na emeryture moze byc postrzegane jako znaczacy moment w zyciu czlowieka. Ma on wplyw nie tylko na jednostke przechodzaca na emeryture, ale oddzialywa rowniez na innych ludzi: czlonkow rodziny, wspolpracownikow, przyjaciol i znajomych. Jest wiec kluczowy dla wielu wymiarow relacji spolecznych. Pojawia sie jednak pytanie, czy stanowi on punkt zwrotny w wymiarze tozsamosciowym czlowieka, czy w zasadniczy sposob odbija sie na sposobie definiowania samego siebie i odnajdywania sie w otaczajacej rzeczywistosci spolecznej. Odpowiedz na to pytanie nie moze byc (i nie jest) odpowiedzia latwa. Moment przechodzenia na emeryture, jak i sam czas emerytury, nie jest bowiem doswiadczeniem jednorodnym.