Podstawy harmoniki nowoczesnej

Pojecie nowoczesnosci jest wieloznaczne i zmienne - a zwlaszcza w odniesieniu do stylow w sztuce - kazde pokolenie rozumie pod tym slowem cos innego. ''Podstawy harmoniki nowoczesnej'' nie sa jednak praca o stylach. Sa jedynie proba teoretycznego i syntetycznego spojrzenia na problematyke harmoniczna od chwili rozerwania przez muzyke wiezow systemu tonalnego dur-moll i przewartosciowania tradycyjnego podzialu wspolbrzmien na konsonanse i dysonanse, tzn. od przelomu w muzyce u progu XX stulecia (przede wszystkim w tworczosci C.Debussy'ego). (...) Ksiazka niniejsza wyrosla z przekonania, ze wszystkie nowoczesne drogi, na ktorych moze rozwijac sie wyobraznia harmoniczna tworcow, mieszcza sie w pewnych wspolnych, mozliwych do okreslenia ramach, obejmujacych szeroki zakres nowych,naturalnych prawidlowosci harmonicznych - prawidlowosci autonomicznych, a nie rozumianych jedynie w odniesieniu do starego systemu jako jego deformacja czy negacja. Teoria ta wyrosla rowniez z przekonania, ze ujecie owych autonomicznych prawidlowosci (a wiec tego, co slyszymy w muzyce) mozliwe jest jedynie w wyniku gruntownej rewizji podstaw dotychczasowej teorii harmonii. Wymaga to nowego spojrzenia na harmonike w ogole, zwlaszcza na tradycyjny system tonalny, i rozpoznania wzglednego charakteru jego podstawowych dogmatow, ktore teoretycy narzucili nam dotad jako absolutne. (...) [Od Autora]